De woning van klager is door taxateur 1 op 1 december 2022 getaxeerd (met als waardepeildatum 1 december 2022) in opdracht van de ex-echtgenote van klager. Taxateur 2 heeft een plausibiliteitsverklaring afgegeven voor het door taxateur 1 opgestelde rapport. Tussen klager en zijn ex-echtgenote is op 13 april 2021 het echtscheidingsconvenant getekend. De akte van scheiding en deling is gepasseerd op 31 mei 2021. De ex-echtgenote van klager vindt nu dat zij in deze voor meer dan 25% is benadeeld en wil dit aantonen middels het door taxateur 1 opgestelde (gevel)taxatierapport. De juridische afhandeling van de echtscheiding dient zo weer opnieuw plaats te vinden.

Klager heeft een klacht ingediend omdat de taxateurs niet objectief en integer hebben gehandeld, er fouten en onvolledigheden in het rapport zitten, taxateur 1 geen geveltaxatie had mogen uitbrengen en het rapport niet voldoende is onderbouwd. Taxateur 2 had gezien al deze onvolkomenheden geen plausibiliteitsverklaring mogen afgeven.

Taxateur 1 heeft gemotiveerd verweer gevoerd tegen de klachtonderdelen. Taxateur 2 heeft gereageerd op de klacht van klager inzake het plausibiliseren van het rapport.

Het tuchtcollege overweegt dat het, gezien zijn kennis van het achterliggende conflict, op de weg had gelegen van de taxateur om in het rapport expliciet aan te geven dat er – op uitdrukkelijk verzoek van zijn opdrachtgeefster - gekozen is voor een andere, afwijkende, waardepeildatum (1 december 2022) dan de datum waarop tussen partijen het echtscheidingsconvenant is ondertekend (11 april 2021). Door te taxeren met een andere waardepeildatum dan de voor de vordering van zijn opdrachtgeefster tegen klager relevante peildatum, kon daarmee bij derden in de juridische procedure de indruk ontstaan dat de woning veel meer waard was dan de daaraan door partijen bij convenant toegekende waarde. Het had op de weg van de taxateur gelegen om uitdrukkelijk melding te maken van het feit dat de door hem bepaalde waarde per 1 december 2022 veel hoger is dan de waarde per 11 april 2021 en dat zijn rapport dus geen enkel inzicht geeft in de relevante waarde per 11 april 2021.

Het tuchtcollege volgt klager verder in zijn stelling dat een geveltaxatie in principe niet is toegestaan. Een taxateur dient een professionele taxatiedienst te verrichten. Als de taxateur er alles aan heeft gedaan om de woning van binnen en buiten te inspecteren, en dat toch niet is gelukt, kan de taxateur volstaan met een expliciete vermelding hiervan in het taxatierapport. In het onderhavige geval heeft de taxateur niet voldoende inspanningen verricht om de eigenaar van de woning te informeren over de taxatie en zich ervan te vergewissen dat klager inderdaad niet bereid was hem te ontvangen. In plaats daarvan heeft de taxateur zich laten leiden door de informatie van zijn opdrachtgeefster.  

Ook stelt het tuchtcollege vast dat de taxateur zich volledig heeft laten leiden door de door zijn opdrachtgeefster aangeleverde informatie bij het vaststellen van de feiten en omstandigheden en de uiteindelijk gevolgde procedure op grond waarvan de waarde is bepaald. Immers, de taxateur was ervan op de hoogte dat zijn opdrachtgeefster belanghebbende was. Hij heeft hiermee de schijn van belangenverstrengeling (artikel 10.2 van het Reglement Gedrags- en Beroepsregels (RGB)) gewekt. Het beginsel van integriteit bepaalt dat de Register-Taxateur ervoor dient te zorgen dat hij te allen tijde integer handelt.  

Tenslotte is in de Praktijkhandreiking Wonen bepaald dat de geregistreerde taxateur in zijn taxatierapport een analyse moet maken van de gebruikte referentietransacties en vanuit deze analyse een relatie moet leggen met de waardering van het specifieke vastgoedobject. Dit heeft de taxateur naar het oordeel van het tuchtcollege onvoldoende gedaan. De overwegingen om de waarde van de woning van klager op een bepaald bedrag vast te stellen, zijn niet in het rapport verwoord. Daarmee is het rapport niet voldoende gemotiveerd. Zo is er in het rapport niet toegelicht waarom de woning van klager vergelijkbaar is met de referentieobjecten. Ook de gecorrigeerde marktwaarde van de referentiewoningen heeft de taxateur in zijn rapport niet afdoende toegelicht.  Alleen door in het taxatierapport voldoende inzichtelijk te maken welke afwegingen de taxateur heeft gemaakt, wordt onduidelijkheid vermeden over de onderbouwing van de taxatie en hetgeen de taxateur daaraan ten grondslag heeft gelegd.

Gezien de aard en ernst van de gedragingen, waarbij het tuchtcollege uitdrukkelijk betrekt dat taxateur 1 geen inzicht heeft getoond in de door hem gemaakte fouten en geen afstand lijkt te nemen van zijn rapport, ondanks hetgeen ter zitting van het tuchtcollege besproken is, acht het tuchtcollege een voorwaardelijke schorsing van drie maanden met een proeftijd van twee jaar, alsmede een (onvoorwaardelijke) boete van € 1.000, passend en geboden.

Tenslotte overweegt het tuchtcollege dat wat het tuchtcollege taxateur 1 heeft verweten, taxateur 2 bij de uitvoering van de plausibiliteitstoets had moeten opmerken. Enkel op basis van de in het rapport van de taxateur niet toegelichte uitgangspunten en keuzes heeft zij in redelijkheid niet tot het oordeel kunnen komen dat de waarde in het taxatierapport plausibel is. Zij had op basis van het onvoldoende onderbouwde taxatierapport niet tot het verstrekken van de plausibiliteitsverklaring mogen overgaan. Door dit toch te doen heeft de taxateur gehandeld in strijd met het fundamentele beginsel van zorgvuldigheid en transparantie. Ook dit onderdeel van de klacht is derhalve gegrond.

Het is het tuchtcollege niet gebleken dat taxateur 2 in deze niet objectief zou hebben gehandeld. Het feit dat zij eerder voor opdrachtgeefster een taxatie zou hebben uitgevoerd, is hiervoor niet een voldoende onderbouwing. Ten aanzien van de op te leggen maatregel aan taxateur 2 is het tuchtcollege van oordeel dat hier met een berisping kan worden volstaan.