Een fruitboomgaard wordt verpacht en aan het eind van de pacht ontstaat er onenigheid over de afrekening. De taxateur stelt een taxatierapport op om te bepalen welke waarde de door de pachter aangebrachte wijzigingen vertegenwoordigen.

Daarna lopen de spanningen op. De pachter sluit de boomgaard af voor de verpachter en de nieuwe pachter. Er komt een rechtszaak en de pachter krijgt de opdracht om de boomgaard weer toegankelijk te maken. Onder andere door gebrek aan onderhoud wordt de boomgaard daarna gerooid.

De verpachter wil de kosten van de afsluiting op de pachter (hier: klager) verhalen en vraagt de taxateur daar ook een taxatie van te maken. De taxateur maakt daar een hertaxatie van.

De (ex-)pachter dient een klacht in. Hij vindt dat de taxateur van verkeerde bedragen voor de oogst is uitgegaan en zegt dat de taxateur wel eerder bij het perceel betrokken was, terwijl in het rapport staat van niet.

Het Tuchtcollege vindt dat de taxateur beter een tweede rapport had kunnen maken, want nu lopen er twee verschillende doelen door elkaar, namelijk: berekening vergoeding bij einde pacht en schade door afsluiting van de boomgaard. Maar dat de taxateur zijn taxatie niet goed heeft uitgevoerd, dat is het tuchtcollege niet gebleken. De taxateur is 7 keer op het bedrijf geweest met een fruitdeskundige en heeft onderbouwd hoe hij aan de getaxeerde bedragen is gekomen.

De taxateur heeft verklaard dat hij niet eerder betrokken was bij het perceel, maar hij blijkt 9 jaar eerder ook al een taxatie te hebben gedaan. Doordat hij in de standaardtekst geen termijn noemt, is dat niet juist. Ook standaardteksten moeten kloppen. Het is echter niet tuchtrechtelijk verwijtbaar, omdat de termijn te lang is om in strijd te komen met de reglementen van NRVT.

De klacht is ongegrond.