Bij een field audit is geconstateerd dat van de drie beoordeelde taxatierapporten één rapport, vallend onder zowel de Kamer Wonen als de Kamer Bedrijfsmatig Vastgoed, niet voldoet aan de regelgeving van NRVT. Daardoor is het taxatierapport dus niet zorgvuldig en transparant ingericht en voldoet de taxateur niet aan het vereiste van vakbekwaamheid. NRVT verzoekt het tuchtcollege daarom een berisping op te leggen.

De taxateur begrijpt dat het rapport op meerdere punten onzorgvuldigheden bevat en dat dit verbeterd moet worden. De aanbevelingen heeft hij inmiddels doorgevoerd. Hij vindt echter wel dat hij transparant is geweest tijdens de audit. Ten aanzien van het ontbreken van de plausibiliteitsverklaring merkt de taxateur op dat hij zich er niet van bewust was dat deze verklaring belangrijk was. Pas tijdens een cursus in 2024 kwam dit naar voren. Toen had hij het bewuste rapport al uitgebracht. Hij vraagt zich af of NRVT hier wel genoeg aandacht aan heeft besteed in het opleidingstraject. Inmiddels heeft de taxateur wel zijn werkwijze aangepast en zorgt hij ervoor dat elk niet-gevalideerd rapport voorzien wordt van een plausibiliteitsverklaring.

De taxateur vindt een maatregel veel te zwaar; een eerste audit zou bedoeld moeten zijn voor het geven van advies, om de taxateur te helpen de taxatierapporten te verbeteren. Tot slot gaat hij in zijn verweerschrift nog in op de onwenselijkheid van de desktoptaxatie.

Naar het oordeel van het tuchtcollege heeft de taxateur bij het in deze procedure aan de orde zijnde rapport een behoorlijk aantal steken laten vallen. De taxateur stelt dat hij tijdens de audit aan de hand van zijn aantekeningen wel inzichtelijk heeft gemaakt hoe hij tot de waarde is gekomen. Het gaat er echter om dat de opdrachtgever, of een derde die het rapport in handen krijgt, in het rapport zelf kan lezen hoe de taxateur tot zijn bevindingen is gekomen.

De taxateur heeft verklaard dat de eigenaar van het pand erg slecht meewerkte. Naar het oordeel van het tuchtcollege had de taxateur er dan op zijn minst in het rapport melding van moeten maken dat uitgegaan werd van niet-verifieerbare opgaven. De verplichting om het rapport te voorzien van een plausibiliteitsverklaring geldt al vanaf 1 januari 2020. Daar heeft NRVT de nodige aandacht aan besteed. Het is de eigen verantwoordelijkheid van de taxateur om de berichtgeving van NRVT te volgen. Het tuchtcollege heeft er dan ook geen begrip voor dat de taxateur van deze verplichting niet op de hoogte was. Het past niet om NRVT op dit punt een verwijt te maken.

De taxateur heeft nog aangevoerd dat na een audit nog geen klacht ingediend zou mogen worden bij het tuchtcollege met het verzoek tot oplegging van een maatregel. Deze stelling is echter niet juist. Naar aanleiding van een audit kan besloten worden dat geen aanbevelingen vereist zijn (artikel 6.1 van het Reglement Doorlopend Toezicht (DT)) en er kan ook een leerproces wordt ingezet (de aanbevelingen opgenomen in artikel 6.2 van dat reglement). Daarnaast heeft het bestuur van NRVT de bevoegdheid een klacht in te dienen bij het tuchtcollege (artikel 6.3 van het Reglement DT). Het staat NRVT dus vrij om ook na een (eerste) audit, een klacht in te dienen en om oplegging van een maatregel te vragen als de geconstateerde tekortkomingen dat naar de mening van NRVT rechtvaardigen.

Gelet op het bovenstaande verklaart het tuchtcollege de klacht gegrond en legt een berisping op.

De opmerkingen die de taxateur in zijn verweerschrift heeft gemaakt ten aanzien van de desktoptaxatie laat het tuchtcollege hier verder onbesproken, aangezien het daar in deze tuchtrechtprocedure niet om gaat.