Klaagster heeft een klacht ingediend over een taxatierapport uitgebracht in het kader van een echtscheiding. Het rapport is volgens klager niet accuraat, zorgvuldig en transparant opgesteld.

Vermeld is dat de woning 6 woonlagen heeft, terwijl de woning maar drie woonlagen heeft. Het woonhuis en de garage/opslag is als één geheel beschouwd. Dit is niet het geval. De gegevens van de BAG-Viewer, waaruit naar voren komt dat het gebruiksoppervlak 108 m² is, hadden volgens klaagster als uitgangspunt moeten worden gebruikt door de taxateur. Dit is kennelijk genegeerd of onjuist toegepast. Daardoor is een onjuiste vergelijking gemaakt met de referentiewoningen en wordt in het rapport uitgegaan van de verkeerde aannames over woonlagen en oppervlaktes, waardoor de vergelijkingsbasis fundamenteel onjuist is. Hierdoor zijn de referentiewoningen niet geschikt om de waarde van de woning nauwkeurig vast te stellen. Daardoor is de waarde aanzienlijk overschat.

De taxateur betwist dat hij bij de taxatie steken heeft laten vallen. Hij heeft het woonoppervlak juist vastgesteld, namelijk inclusief het woonoppervlak van het bijgebouw. De vierkante meters woonoppervlak van het bijgebouw kunnen alleen in het rapport vermeld worden door het op te voeren als woonlaag. De woning heeft twee woonlagen en een bergzolder en het bijgebouw twee woonlagen en een kelder. Dat is expliciet in het rapport vermeld.

De gebruiksoppervlakten zijn ingemeten volgens de meetinstructie. De gegevens uit de BAG kunnen hiervan afwijken. In de vergelijking met de referentiewoningen is rekening is gehouden met de grootte van de woning én het getaxeerde bijgebouw.

De kern van de klacht is dat de taxateur volgens klaagster het bijgebouw ten onrechte als woning heeft aangemerkt en daardoor is gekomen tot een te groot woonoppervlak.

Het tuchtcollege volgt klager daar niet in. Gelet op de in het rapport opgenomen gegevens betreft het bijgebouw een volwaardige woning met woonkamer, slaapkamers, keuken, badkamer en toilet. De taxateur heeft dan ook niet onzorgvuldig gehandeld door het aantal vierkante meters vloeroppervlak van het bijgebouw als woonoppervlak aan te merken. Ook heeft hij uitgelegd hoe hij is gekomen tot het opnemen van 6 woonlagen in het rapport. De vierkante meters van het bijgebouw konden alleen in het rapport opgenomen worden door deze als extra woonlagen op te voeren.

Dat het aantal vierkante meters niet in overeenstemming is met de BAG-gegevens doet daar niet aan af. Het uitgangspunt van de taxateur dat het bijgebouw als woonoppervlak moet worden meegeteld vindt het tuchtcollege niet onjuist.

De WOZ-waarde wordt op een geheel andere, modelmatige wijze vastgesteld. Dat deze afwijkt van de getaxeerde waarde, wil niet zeggen dat verweerder niet juist heeft gehandeld.

De klacht wordt ongegrond verklaard.