Het tuchtcollege stelt vast dat de taxateur een taxatierapport heeft opgesteld waarin essentiële informatie ontbreekt. Het betreft hier een zogenaamd verkort rapport. Het tuchtcollege overweegt dat inmiddels in geruime mate van een taxateur mag worden verwacht dat deze bekend is met de eisen waaraan een rapport moet voldoen en dat verkorte rapporten (al vele jaren) niet meer zijn toegestaan. De uitspraak van het tuchtcollege op 18 juli 2019 (20190329) is in deze volstrekt helder en verwijst naar voorgaande uitspraken, publicaties en regelgeving.

Alleen aan een taxatierapport dat voldoet aan de regelgeving van NRVT, en dat dus met de voorgeschreven zorgvuldigheid en op transparante en controleerbare wijze is opgesteld, kan in het maatschappelijk en economisch verkeer vertrouwen worden ontleend. Het rapport van de taxateur voldoet daar geenszins aan.

De klacht wordt daarom gegrond verklaard.

Door het tuchtcollege wordt verder overwogen dat in dit specifieke geval bovendien sprake is van een boedelverdeling in het kader van een erfenis. In een dergelijk geval wordt van een taxateur verwacht dat hij zich hiervan rekenschap geeft en een hoge mate van zorgvuldigheid nastreeft. De taxateur heeft er ter zitting nauwelijks blijk van gegeven de ernst van de kwestie in te zien. Hij heeft herhaald gezegd verbaasd te zijn dat klaagster een klacht in heeft gediend omdat hij haar niet kent, en dat het voor de waarde niet zou hebben uitgemaakt of hij een volledig rapport naar NRVT maatstaven zou hebben gemaakt. Verder heeft de taxateur benadrukt buiten de erfkwestie te staan.

Het tuchtcollege merkt op dat met het eerste punt de taxateur lijkt te willen aangeven in zijn visie alleen te maken te hebben met zijn opdrachtgeefster. Daarmee miskent de taxateur de waarde van het taxatierapport in het maatschappelijk verkeer. Met het tweede punt miskent de taxateur dat het nu juist gaat om de navolgbaarheid van de waardering. Deze maakt dat degene die kennis neemt van het rapport zich een weloverwogen oordeel kan vormen over de waardering. Wat het laatste punt betreft: de taxateur voelt zich kennelijk eerder slachtoffer van het conflict tussen klaagster en de dochters van haar overleden echtgenoot dan dat hij onderkent dat zijn verkorte rapport mogelijk juist een bijdrage heeft geleverd aan verdere verdieping van het conflict.

Dat alles leidt ertoe dat het tuchtcollege tot het oordeel komt dat de taxateur in zodanig ernstige mate tekort is geschoten dat een voorwaardelijke schorsing moet worden opgelegd. Naast de voorwaardelijke schorsing vindt het tuchtcollege in de ernst van de zaak reden om een geldboete op te leggen.